Ład korporacyjny

Działania telekomunikacyjne prowadzone na terenie Polski są w wysokim stopniu uregulowane i podlegają rejestracji przez Prezesa UKE w rejestrze przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Zostaliśmy zarejestrowani w Rejestrze Przedsiębiorców Telekomunikacyjnych pod numerem 92.

Najważniejsze akty prawne

Na poziomie krajowym działania telekomunikacyjne są regulowane przez następujące najważniejsze akty prawne:

• Ustawa z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2016 r., poz. 1489 z późniejszymi zmianami).

Na poziomie europejskim działalność telekomunikacyjna regulowana jest przez następujące najważniejsze akty prawne:

• Zbiór dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady z 7 marca 2002 r. zwanych dalej Dyrektywą 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej („dyrektywa ramowa”), Dyrektywa 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej („dyrektywa o zezwoleniach”), Dyrektywa 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze powszechnej) oraz Dyrektywa 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń („dyrektywa o dostępie”), z późniejszymi zmianami;
• Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/136/WE z 25 listopada 2009 r. zmieniająca dyrektywę 2002/22/WE w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników, dyrektywę 2002/58/WE dotyczącą przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów;
• Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/140/WE z dnia 25 listopada 2009 r. zmieniająca dyrektywy 2002/21/WE w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej, 2002/19/WE w sprawie dostępu do sieci i usług łączności elektronicznej oraz wzajemnych połączeń oraz 2002/20/WE w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej;
• Dyrektywa 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. dotycząca przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej („dyrektywa o prywatności i łączności elektronicznej”);
• Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE („ogólne rozporządzenie o ochronie danych”);
• Rozporządzenie (WE) nr 544/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 czerwca 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 717/2007 w sprawie roamingu w publicznych sieciach telefonii ruchomej wewnątrz Wspólnoty oraz dyrektywę 2002/21/WE w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej („Rozporządzenie nr 544/2009″);
• Rozporządzenie (UE) nr 531/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 czerwca 2012 r. w sprawie roamingu w publicznych sieciach łączności ruchomej wewnątrz Unii, zmienione rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/920 z 17 maja 2017 r. („Rozporządzenie w sprawie roamingu”);
• Rozporządzenie (WE) nr 2015/2120 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2015 r. ustanawiające środki dotyczące dostępu do otwartego internetu oraz zmieniające dyrektywę 2002/22/WE w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników, a także rozporządzenie (UE) nr 531/2012 w sprawie roamingu w publicznych sieciach łączności ruchomej wewnątrz Unii („Rozporządzenie nr 2015/2120″); a także
• Rozporządzenie (WE) nr 1211/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2009 r. ustanawiające Organ Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej („BEREC”) oraz Urząd.

Przepisy dotyczące telekomunikacji w dużej mierze opierają się na rozporządzeniach UE i dyrektywach UE, ale ich stosowanie jest często krajowe i zależne od cech polskiego rynku oraz polityki regulacyjnej Prezesa UKE.

Podstawowym aktem prawnym, który reguluje sprawy telekomunikacji w Polsce jest ustawa Prawo telekomunikacyjne. Stosuje się ją wraz z przepisami wykonawczymi. W 2004 r. do ustawy Prawo telekomunikacyjne wprowadzono nowe przepisy mające odzwierciedlać fakt przystąpienia Polski do Unii Europejskiej i zajmować się zagadnieniami technologicznymi. Do ustawy Prawo telekomunikacyjne wprowadzono znaczące zmiany, określając ramy przyszłego rozwoju konkurencji w branży telekomunikacyjnej i wzmacniając ochronę konsumentów. Ramy te określają typy dostawców usług telekomunikacyjnych, którzy podlegają przepisom regulacyjnym nakładającym obowiązek zapewnienia konkurentom dostępu do swojej infrastruktury telekomunikacyjnej. W styczniu 2013 r. weszły w życie istotne zmiany w ustawie Prawo telekomunikacyjne, które mają wpływ zarówno na konsumentów, jak i na przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Te kluczowe zmiany to: obowiązek informowania konsumentów o przekroczeniu limitu transmisji danych, skrócenie maksymalnego okresu przenoszenia numeru do jednego dnia, skrócenie czasu retencji danych do dwunastu miesięcy, nowe przepisy dotyczące dostępu do infrastruktury telekomunikacyjnej i skutecznego zarządzania zasobami widma radiowego.

Zgodnie z ustawą Prawo telekomunikacyjne, Minister Cyfryzacji i Prezes UKE są organami administracji w Polsce odpowiedzialnymi za sektor komunikacji w Polsce. Organy te współpracują z podmiotami działającymi w sektorze telekomunikacji i skupiają się w szczególności na wspieraniu konkurencji w celu podniesienia jakości usług, reprezentowaniu interesów konsumentów, promowaniu inwestycji w nowe technologie i infrastrukturę, opracowywaniu środków mających na celu zwiększenie bezpieczeństwa i ochrony systemu telekomunikacyjnego oraz wspieraniu współpracy na poziomie europejskim.

Zgodnie z ustawą Prawo telekomunikacyjne uprawnienia Ministra Cyfryzacji obejmują przede wszystkim uprawnienia do opracowywania projektów przepisów wykonawczych dotyczących m.in. przetargów, aukcji i konkursów dotyczących rezerwacji częstotliwości, krajowego planu numeracji, opłat za korzystanie z zasobów numeracji, opłaty telekomunikacyjnej, szczególnych wymagań w zakresie zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego i rachunkowości regulacyjnej oraz kalkulacji kosztów usług, a także jakości usług telekomunikacyjnych i procesu składania skarg na te usługi.

Zgodnie z ustawą Prawo telekomunikacyjne Prezes UKE ma szerokie uprawnienia do regulowania i kontroli rynków usług telekomunikacyjnych, gospodarki w zakresie widma częstotliwości radiowych, zasobów orbitalnych i zasobów numeracji, a także uprawnienia do monitorowania zgodności z wymaganiami kompatybilności elektromagnetycznej, opracowywania projektów ustaw wskazanych przez ministra kompetentnego do spraw komunikacji, analizy i oceny funkcjonowania rynków usług telekomunikacyjnych oraz do interwencji w kwestiach związanych z funkcjonowaniem tych rynków, w tym rozstrzygania sporów między operatorami telekomunikacyjnymi.

Prezes UKE jest upoważniony do wszczynania i prowadzania kontroli dotyczących wypełniania przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych odpowiednich przepisów, rozporządzeń, decyzji i stanowisk dotyczących zagadnień telekomunikacyjnych, a także do kontrolowania sprzętu będącego przedmiotem obrotu lub wykorzystywania.

W przypadku, gdy przedsiębiorcy telekomunikacyjni nie wywiązują się z obowiązków nałożonych na nich przez ustawę Prawo telekomunikacyjne lub przez decyzje wydane przez organ regulacyjny, Prezes UKE może, po przeprowadzeniu dochodzenia, wydać zalecenia, by przedsiębiorca telekomunikacyjny usunął wszelkie nieprawidłowości lub w określonym terminie przedstawił wyjaśnienia dlaczego nie usunął tych nieprawidłowości. Jeżeli przedsiębiorca telekomunikacyjny nie usunie konkretnych nieprawidłowości lub jeżeli jego wyjaśnienia będą niewystarczające, to Prezes UKE może nakazać przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu usunięcie nieprawidłowości i może wskazywać, jak należy je usunąć, określić termin, w którym nieprawidłowości muszą być usunięte, nałożyć grzywnę (w wysokości do 3% przychodów, które dany przedsiębiorca osiągnął w poprzednim roku kalendarzowym), a w pewnych okolicznościach może nałożyć grzywnę na głównego dyrektora przedsiębiorstwa telekomunikacyjnego (w wysokości do 300% kwoty miesięcznego uposażenia tego dyrektora obliczonej tak, jak oblicza się ekwiwalent za niewykorzystany urlop). Jeżeli dane nieprawidłowości istniały również wcześniej i mają one poważny charakter, a przedsiębiorca telekomunikacyjny nie zastosuje się do decyzji Prezesa UKE, to Prezes UKE może zakazać przedsiębiorstwu telekomunikacyjnemu wykonywania czynności telekomunikacyjnych.

Zgodnie z art. 7 dyrektywy ramowej KE ma pewne uprawnienia by ograniczyć uprawnienia Prezesa UKE w przypadku, gdy działania podjęte przez Prezydenta UKE mogą mieć wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi. KE ma między innymi prawo, by żądać od prezesa UKE wycofania się z proponowanych środków. Komisja wielokrotnie korzystała z tego prawa, odrzucając projekty decyzji dotyczących dawnych rynków 1, 2 i przedstawiając swoje uwagi do projektów decyzji dotyczących dawnych rynków 9, 13, 14 i 16 (7).